Grzybobranie

Endorfinkowe odchody zostały dokładnie przebadane w laboratorium w Zielonej Górze.
Robaków nie znaleziono.
Za to jest grzyb u Bazyla, Candidą zwany. To zmora autystów. Może być przyczyną większości zachowań autystycznych lub znacznie je nasilać. Grzyb się rozrasta, zaczyna rządzić, domagać się tego, czego potrzebuje. Być może stąd bardzo ubogi jadłospis Bazylka - jego menu pokrywa się z menu preferowanym przez candidę: banany, jabłka (cukier), chleb (gluten), ziemniaki (skrobia). Jedyną metodą zwalczania tego drożdżaka jest zagłodzenie go. Czyli wyrzucenie z jadłospisu wszystkiego, czym ten drań się kami. Odpadają owoce, odpadają ziemniaki, odpadają nabiał, słodycze, miód, nawet kukurydza (ukochane przez chłopców chrupki). Dozwolone natomiast jest wszystko to, czego Bzyl nie tknie: mięso, warzywa, kasze, ryże, grejpfrut i cytryna. Zakazana jest również herbata.

Na chwilę obecną po wykreśleniu wszystkich niedozwolonych składników w menu Bzyla pozostają wafle ryżowe i orzechy laskowe. I ewentualne bezglutenowe gofry i naleśniki, jeśli nauczę się je robić bez mąki kukurydzianej i ziemniaczanej.
Wczorajszy spacer między półkami supermarketu zdołował mnie totalnie - nie było tam NIC, co mogłabym dać Bzylowi do zjedzenia bez wcześniejszej obróbki kulinarnej. NIC.

Doświadczone mamy radzą: przegłodzić. Niech wrzeszczy, tupie. Ma zjeść to, co jest i nic innego.

Więc znów wojna. Znów trzeba zejść do okopów, szykować armaty, wywiad i artylerię.
Będzie ciężko. Cholernie ciężko.
Na dietę Bzylową przejdziemy WSZYSCY.

Nie wyjdę już z kuchni. Przykleję się do robota kuchennego, wrosnę w piekarnik, umoszczę sobie wygodne gniazdko w szafce z garnkami. A jak umrę, schowają mnie do lodówki i po sprawie. Wyjątkowo się w nią zmieszczę, bo wreszcie schudnę.

Nie mam siły na tę bitwę.