Na turnusie rehabilitacyjnym w czerwcu tego roku, podczas zajęć z panią pedagog każdy z chłopców wykonał pracę plastyczną - butelkę wypełnioną warstwami kolorowej soli. Pani rozypywała na blacie kupkę soli, a delikwent miał za zadanie wybrać kolor suchej pasteli i zabarwić nią sól, którą następnie pani przesypywała do butelki. Tak więc dobór kolorów i kolejność ich ułożenia zależała tylko od artysty.
Każdy z nich robił pracę innego dnia, bez asysty brata. Byłam przy jednej i przy drugiej pracy. I dopiero gdy przyniosłam roszkową butelkę i postawiłam obok bazylkowej - zobaczyłam! I nadziwić się nie mogłam. I obeszłam cały ośrodek z tymi arcydziełami. I personel kręcił głową ze zdumienia.
Przypadek?
A może jednak, gdzieś na najgłębszym poziomie, pomimo wszystkich różnic, łączy ich bardzo wiele?
NA PEWNO - jak widać po butelkowych sedymentacjach!
OdpowiedzUsuńTo są podobieństwa trzewiowe, a także klimat Waszego Bukowego Rezerwatu i aura domu - wszystko się splata
Naprawdę fascynujące :)
OdpowiedzUsuńLubię tu do Was zaglądać i dzisiaj znowu uratowała Pani mój nastrój.
Pozdrawiam mama Kajtka
Cieszę się z poprawy nastroju :)
UsuńJaka Pani? Magda jestem! :)
Magda, Twoje maluchy jeszcze nie raz Cie zaskocza :) poplaczesz sie ze szczesia, gdy Twoje maluchy powiedza sobie kocham cie :) Moj Mateuszek ostatnio przytulil siostre i powiedzial Kotpam cie.. Pomimo ze niezbyt sie lubia ( z czasem sie tego naucza), to maja ze soba mnostwo wspolnego i darza sie ogromna miloscia. Nawet jak sie tluka po glowie :/ buziaki
OdpowiedzUsuń