Magiczny proszek

Staram się łapać codzienność za nogi i wytrząsać z niej okruchy magii.

Czasami się udaje.

Roś budzi się, natychmiast siada na łóżku wyprostowany i prorokuje:

- Aje, aje, ajo.. Ziarno wyda plon…

[Niewtajemniczonym wyjaśniam – to fragment piosenki Arki Noego]

Dopadły nas katary, więc się inhalujemy solą fizjologiczną. Rozsiadłam się na łóżku gotowa do inhalowania Endorfin i wołam do P. krzątającego się w kuchni:

- Przynieś mi sól FILOZOFICZNĄ.

Hm, prawie jak filozoficzny kamień.

Czasem zdaje mi się, że Roś pomalusieńku do nas wraca mentalnie.

Stojąc w kuchni, dostrzegł na blacie opakowanie po jogurcie greckim.

Skupił się, wytężył umysł i powiedział:

- Se-re-k.  

Pierwszy raz od dawna wypowiedział w domu spontanicznie nowe słowo, którego na co dzień nie używamy.

To są okruszki, drobinki zaledwie.

Skrupulatnie zbieram ten magiczny proszek.

Na lot do Nibylandii.