Spacer

Za nami szkolenie bazowe o autyzmie.
Głowy pełne informacji, ciężkie od wiedzy. Świadomość ciąży, ale i pomaga - wyszliśmy dziś Bzylowi naprzeciw. To był długi, intensywny i bardzo owocny spacer.

Tyle dookoła banalnych prawd podanych wprost na tacy, że powszednieją nam proste mądrości i każdy musi je odkryć na nowo, po swojemu. Spłynęła dziś na mnie cudowna radość - że oto mamy dwoje dzieci, właśnie TAKICH A NIE INNYCH, i jest tak, jak być miało. I może właśnie to ma być treścią mojego skromnego życia - nie pasja, nie praca. Może, kiedy pogodzę się z tym wszystkim, co nie będzie nam dane, gdy opłaczę starty, zrobi się miejsce na całe spektrum nowych możliwości, doznań, super mocy (jak to dziś pięknie określono na szkoleniu).

Bo ja to nasze życie rodzinne nawet lubię.

I zrozumiałam kolejną oczywistą oczywistość - nikt mnie nie uszczęśliwi - mogę zrobić to tylko sama. I gdy przestanę uzależniać własne szczęście od kondycji moich dzieci - nic mi szczęścia nie odbierze.

Bo ono JEST.
Niezależne od wszystkiego.
Niezmienne.

Zakopane pod stertą nieważnych rupieci.